LÜKÜS HAYAT -Oyun Analizi

Bu hafta Cüneyt Gökçer sahnesinde Lüküs Hayat’ı izledim. Açıkçası oyunu anlatmaya nereden başlayacağımı bilmiyorum. Her şeyiyle harikaydı. Sahnede olan ve hatta olmayan her detayıyla harikaydı.

Önce oyundan bahsedeyim size biraz. 1933 yılında Cemal Reşit Rey tarafından bestelenmiş bir operet. Cemal Reşit bu opereti yazmaya başladığında bir yandan da 10. yıl marşımızı yazıyormuş. Bu dönemde batı hayranlığı devam eden belli bir kesim de var. Zaten oyunun konusu da bundan oluşuyor. Batı hayranlığı ve borç içinde lüks yaşama aşkıyla dolu bir kesim ile sıkıntı içinde yaşanan bir kesim. Tabi bu iki hayatı tatlı bir komediyle birleştirmiş Cemal Reşit.

Oyun daha önce İstanbul ve Eskişehir’de şehir tiyatrolarında oynanmış ama DT’de ilk kez bu sezon oynanıyor. E tabi bir şey ilk olunca da bende ayrı bir heyecan oluyor. İlk incelememde bahsetmiştim, ilk kez sahnelenen bir oyunun ilkini ve sonunu görmeyi seviyorum. Arada geçen süreçteki gelişime tanık oluyormuşum gibi hissediyorum.

Ama bu oyunda öyle olmayacak sanki.

Sanki ilk oyunla son oyun arasında “düzeltilmeye gerek” bir şey olmayacak…

O kadar ki güzeldi yani. Orkestrasıyla, sanatçısıyla her şey ve herkes sanki zaten yıllardır beraber çalışıyormuş gibilerdi. Kısa bir sürede birbirlerine bu kadar uyumlanmalarını profesyonelliklerine bağlıyorum.

Oyun üç saat sürdü ve keşke bir üç saat daha sürseydi de her kostümü tek tek inceleyebilseydim. Şansım olsaydı da o dekorlara dokunabilseydim, hatta keşke oyuncularla oyun sonrası konuşabilseydim (kim bilir belki bir gün böyle bir şans da edinirim).

Kostüm tasarımları İnci Kangal Özgür’ün, dekorlar Sertel Çetiner’in elinden çıkmış. E ortaya da harika bir iş çıkmış. Fosforlu Cevriye eski-yeni karşılaştırması yaptığım yazımda sahnede dönen bir dekorun ne kadar harika ve ne kadar etkileyici olduğunu yazmıştım. Aynı mantıkla dönen bir dekor oturtulmuş sahneye.
Sahnenin ortasında dönen bir yalı var.
YALI.
Dekor dönüyor ve dışarıdan salıncaklı, çift merdivenli görünen yalı, yerini ihtişamlı bir balo salonuna bırakıyor. Dekor dönüyor ve bir dünyanın öteki yüzüne dönüyorsunuz. Dekor dönüyor, oyun kesilmiyor ve her dönüşte ilk kez görüyormuş heyecanınızı tekrar yaşıyorsunuz… BON A PETIT!
Başrol Rıza’dan bahsetmek istiyorum biraz. Levent Çelmen inanılmaz bir oyunculuk sergiledi. Aslında bütün oyun baştan sona inanılmaz oyunculuklarla doluydu ama Rıza’nınki bir başka. Çok fazla sahnesi vardı. İlk iki üç sahneden sonra sanki hep sahnedeydi. Yani ya öyle ya da sahnede olduğunda öyle bir sahnedeydi ki sonrasında olmasa da oradaymış gibi bir hisle izlemişim.
Rengin Samurçay, Mehmet Ali Toklu, Alev Buharalı,Şahap Sayılgan, Pelin Dikmenoğlu, Berrin Demir… Bu kadar içten oyunculukları kolay kolay izleyemeyeceğiz, sevimli bir sarhoşun taklidinde Can Öztopçu’dan daha iyisini izleyemeyeceğiz, tiksindirmeden oynanan iki aptal aşık için Çağrı Turan ve Özge Mirzalı’dan daha iyisini göremeyeceğiz.

Açıkçası kimi nasıl anlatacağımı bilmeden yazıyorum bu yazıyı. Hangisini nasıl öveceğim bilmiyorum. Jestler, mimikler, orkestrayla atışmalar, orkestranın cevapları her şeyiyle olağanüstü bir oyun, bir performanstı.
30 TL’ye aldığımız oyun biletini kapıda 100 TL’ye bulmaya çalışıyorlardı…
BEN DAHA NE DİYEYİM ARKADAŞLAR?!
Ölmeden önce görülmesi gereken oyunlar listesinde başı çeken oyundur kendisi…

Not: Biliyorum bu inceleme yazısı diğerleri gibi uzun ve ayrıntılı olmadı ama eğer oyunu görme şansı bulursanız neden bu kadar kısa ve sadece övgülerle dolu olduğunu anlarsınız. Sizlerle her biri ayrı cevher olan ve sahnede pırıl pırıl parlayan ekibi paylaşmak istiyorum. Oyunda 100 kişilik bir ekip çalışmış ve bunun 65i sanatçı… Dekor, ışık ve kostüm tasarımcılarını, koroyu, koreografileri yapan canım hocam Ömür Uyanık’ı (kendisini ilkokul 4.-5. sınıftan beri Benimle Dans Eder Misin koreografilerinden aşkla takip ediyorum, dünya tatlısıdır) ve sahnede olmadan bile o akşam o sahnede parlayan cevherlerin de en azından adlarına gözünüz değsin istiyorum. Bunu onlara borçluyuz.

Besteci: Cemal Reşit Rey

Yazar: Ekrem Reşit Rey

Rejisör: Murat Atak

OYUNCULAR:

Rıza: Levent Çelmen
Zeynep: Rengin Samurçay
Fıstık: Mehmet Ali Toklu
Belkıs: Alev Buharalı
Ruhi: Şahap Sayilgan
Atıfet: Pelin Dikmenoğlu
Şadiye: Berrin Demir
Memiş: Serkan Ekşioğlu
Lütfiye: Süheyla Gürkan
İrfan: Akın Erozan
Nüveyre: Buket İnger
Şevket: Can Öztopçu
Veysi: Çağrı Turan
Nesrin: Özge Mirzalı
Rıza Bey: Engin Özsayın
Kibar: Bülent Çiftçi
Altındiş: Gönül Orbey
Balatlı: Ayşe Akınsal
Tosun: Bahadır Karasu

Koro (Alfabetik Sırayla)

Ali Karaca, Ayşe Yağmur Başak, Başak Gürdal, Berkan Görgün, Betül Tirben, Burak Şanli, Çağaç Arın Öztornacı, Didem Çam Öztunç, Diler Öztürk, Ece Burçin Nurlu, Gizem Cengiz, Gülden Çelen, Hülya Akan,İsa Can Dinç,Kadir Oltulu,Murat Kelhasan, Nazlı Zeren Kutluyıl, Ramazan Bölükbaşi, Sezin Erkmen, Sezin Yerdemir, Şükran Ketenci, Tuba Akten Mengi, Tuğberk Aksu, Tuncer Yilmaz, Uğur Nak, Umut Yilmaz, Yasemin Bilgin

Orkestra

Müzik Direktörü Ve Orkestra Şefi: Melahat Ismayilova
Piyano: Begüm Çelebi
Konsermaister: Merve Tulya Yilmaz
Keman: Ayça Mutluer,Bilge Kesemen,Nur Banu Abiş
Viyola: Betül Araci,Günsu Erdem Turan
Viyolonsel: Şerif Can Ünver, Ataberk Önal, Gizem Polat, Zeynep Aslı Güntekin
Kontrbas: Utku Tosunlar
Klarnet: Fahrettin Ünal
Flüt: Döndü Dulkadiroğlu
Obua: Göktuğ Ege Sağlam
Trompet: Ege Yildirim
Saksafon: Hamdi Tatlisu
Perküsyon: Burak Coşkuner